දෙවන ලෝක යුද්ධය අවසන් වීමෙන් පසු දකුණු ආසියාවේ ආර්ථික විකාශනය හැඩගැස්වීමේදී ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල තීරණාත්මක ක්‍රියාකරුවෙකු ලෙස පවතී. නැසෙන්ට් දකුණු ආසියාතික රාජ්‍යයන් ඔවුන්ගේ දේශීයකරණය වූ ආර්ථිකයන් ගෝලීය වෙලඳපොල සමඟ ඒකාබද්ධ කර ඔවුන්ගේ ජාත්‍යන්තර වෙළඳාම වැඩි කර ගත්හ. කෙසේ වෙතත්, IMF ව්‍යුහාත්මක ප්‍රතිසංස්කරණ හරහා වොෂින්ටන් සම්මුතිය අනුගමනය කරන බොහෝ දකුණු ආසියාතික රාජ්‍යවල ආර්ථික වර්ධනය දුර්වල මට්ටමක පැවතුනි. අද, දකුණු ආසියාවේ චීනයේ නැගී එන ආර්ථික මැදිහත්වීම, දිගුකාලීන ආර්ථික සංවර්ධනය සඳහා නව මංපෙත් රටවල් සපයයි. වොෂින්ටනය සහ බීජිං හි තරඟකාරී ආර්ථික සංවර්ධනයේ ආකෘති අතර, බොහෝ දකුනු ආසියානු රාජ්‍යයන් සඳහා ප්‍රත්‍යක්ෂ ආර්ථික ප්‍රතිලාභ අපේක්ෂා කරන්නේද යන්න පැහැදිලි නැත.
South Asian Voices සඳහා වන මෙම ලිපි මාලාවේ, කතුවරුන් දකුණු ආසියාවේ ආර්ථික සංවර්ධනය සහ සමෘද්ධිය සඳහා IMF හි භූමිකාව විශ්ලේෂණය කරයි. ආචාර්ය ආසිම් සජ්ජාඩ් අක්තාර් ඓතිහාසික දළ විශ්ලේෂණයක් සහ අනාගත ප්‍රවණතා පිළිබඳ ගවේෂණයක් යන දෙකින්ම දකුණු ආසියාවේ ආර්ථික සංවර්ධනය කෙරෙහි වොෂින්ටන් සම්මුතියේ කලාපීය බලපෑම විවේචනාත්මකව විමර්ශනය කරයි. බිනුර සෙනෙවිරත්න ශ්‍රී ලංකාවේ මෑත කාලීන ජාමූඅ වැඩසටහනෙන් පැන නගින සංකීර්ණ ආතතීන් සහ රට තුළ චීන ආයෝජනවල සමගාමී නැගීම, මහා බල තරඟයේ පුලුල් සන්දර්භය තුළ ගැඹුරින් සොයා බලයි. අසාද් එජාස් බට්පකිස්ථානයේ IMF වැඩෙන දේශපාලනීකරණය සහ පසුව ඇති වූ විශ්වාසනීය හිඟය තිබියදීත්, ආර්ථික අවශ්‍යතාවය හේතුවෙන් අරමුදල සමඟ පකිස්ථානයේ අනාගත ගනුදෙනුවට එය සැලකිය යුතු ලෙස බලපාන්නේ නැති බව තර්ක කරයි. Ashfaqul Chowdhury බංග්ලාදේශයේ වඩාත්ම මෑතකාලීන IMF වටා ඇති දේශීය මතභේදයන් විශ්ලේෂණය කරයි, IMF දේශීය සංඝටකයන් අතර ජනප්‍රිය නොවන බව තර්ක කරයි. අවසාන වශයෙන්, අක්ෂෝබ් ගිරිධරදාස් 1991 දී ඉන්දියාවේ අවසන් ඇපදීම 21 වන සියවස දක්වා ඉන්දියාවේ ආර්ථික නැගීම ගෙනයාමේ දී ආර්ථික වශයෙන් යුග සහ භූ දේශපාලනික වශයෙන් වැදගත් වූ ආකාරය ඉස්මතු කරයි.
මූලාශ්රය: South Asian Voices
